Ik ben een jonge man, relatief gezien. Zesendertig. Maar ik word wakker als iemand van zesennegentig. Na dertig jaar sprinten, abrupt stoppen, hoog springen en keihard landen, voelt mijn lichaam niet langer als mijn lichaam; vooral ’s ochtends niet. En dus voelt mijn geest niet als mijn geest. Vlak voordat ik mijn ogen opendoe, ben ik een onbekende voor mijzelf en hoewel ook dit niet nieuw is, is het ’s ochtends wel duidelijker. Snel ga ik de hoofdzaken na. Mij naam is Andre Agassi. Mijn vrouw heet Stefanie Graf. We hebben twee kinderen, een zoon en een dochter, vijf en drie. We wonen in Las Vegas, Nevada, maar verblijven op dit moment in een suite van het Four Seasons Hotel in New York City, omdat ik meedoe aan de US Open van 2006. Mijn laatste US Open. Eigenlijk mijn laatste toernooi ooit. Ik speel professioneel tennis, ook al haat ik tennis. Ik haat het met een duistere en geheime passie; altijd al gedaan.
Uit: Andre Agassi – Open: een autobiografie (vert. Jolanda te Lindert). Vip, Utrecht, 2010 (2009), blz. 9.
muilpeer 
Reacties
Nog geen reacties